زمان مناسب جدا کردن اتاق کودک

زمان مناسب جدا کردن اتاق کودک

مسائل مهمی که همواره ذهن والدین را درگیر خود می نماید ، جدا کردن اتاق کودک از اتاق والدین است . بسیاری از والدین به دلیل نگرانی از اینکه مبادا برای کودک مشکلی پیش آید و آنها متوجه نشوند، کودک را کنار تخت خود می خوابانند . اما اگر در زمان مناسب اتاق کودک جدا شود ، این نگرانی ها دیگر جایی ندارد. در این مطلب فارسی خوان شما را با پاسخ مهم ترین سوال والدین درباره زمان و چگونگی جداسازی اتاق کودک از اتاق والدین آشنا می کنیم.

کودکان از نظر خواب

کودکان از نظر خواب سه دسته اند

کودکان راحت و ساده

پدر و مادر با خواب کودک مساله و مشکلی پیدا نمیکنند.

کودکان نیمه سخت

کودکانی که اگر پدر و مادر قوانین مربوط به پرورش و تربیت کودک را در موردشان رعایت کنند و نظم رو در خانه برقرار کنند و به کودک در این زمینه آسیبی نزنند کودک توان اینو پیدا میکنه که شب بتونه بخوابه.

کودکان سخت یا مشکل

متاسفانه بین ۱۰ تا ۲۰ درصد بچه ها بد خوابند و تقریبا همه کوشش های ما بی نتیجه است و در این زمان برخی پزشکان توصیه برخی آرام بخشها رو میکنند تا کودک به نوعی این دوران بحرانی رو پشت سر بگذاره و به آرامشی برسه و متاسفانه این بچه ها در نوجوانی و جوانی هم میتوانند در این زمینه مسائل و مشکلاتی پیدا کنند.

جدا کردن اتاق خواب کودک پیش از شش

اتاق خواب کودک را قبل از شش ماهگی جدا نکنید زیرا کودک سن زیر ۶ ماهگی. احتیاج مداوم به تغذیه از شیر مادر حتی در طول شب دارد و بدین وسیله، احساس امنیت می کند و همچنین آسیب پذیر بودن نوزاد در ماه های ابتدایی پس از تولد، بهترین دلیل برای بودن او در کنار پدر و مادر است.

پس از شش ماهگی بهتر است جدا کردن تخت کودک از تختخواب پدر و مادر صورت گیرد و تختخواب کودک با فاصله ای مناسب نسبت به تختخواب پدرو مادر قرار گیرد. جدا خوابیدن کودکان، به تولد اجتماعی کودک کمک شایانی می نماید و اگر این اتفاق در زمان مناسب نیفتد باعث ایجاد وابستگی بیمارگونه ای به کودک می گردد.

تردید نکنید

بهترین زمان برای جدا کردن اتاق کودک از والدین بین دوازده تا هجده ماهگی است. چرا که کودک در این سن هنوز به شما وابسته نشده و ترس از تاریکی هم برایش معنایی ندارد. به علاوه اینکه پس از این سن کودک به حدی رسیده که بتواند از خود مراقبت کند در صورتی که تا پیش از این چنین قدرتی نداشت. پس تردید نکنید و در همین سن اتاق کودک را از اتاق خودتان جدا کنید. هر چه سن کودک بالاتر برود این کار سخت‌ تر و حتی ناممکن خواهد شد.

کودکان بالای ۳ سال

برای جدا کردن اتاق خواب کودک سه ساله بهتر است صبور باشید و با صحبت و توضیح او را قانع نمایید که در اتاق خودش بخوابد. اگر کودکتان در نیمه های شب بیدار شد و به اتاق شما آمد مجدد او را به اتاقش ببرید و در کنار تخت او بمانید تا بخوابد . اگر کودک هر شب این کار را با تاخیر انجام داد، با تاخیر به اتاق او بروید و هفته ای یک بار به او اجازه دهید کنار شما بخوابد.

خوابیدن مادر در اتاق کودک

مادر نباید به تخت کودک برود یا در اتاق او روی زمین بخوابد زیرا این کارها هم تفاوتی با خوابیدن کودک در اتاق والدین ندارد. باید کودک حس کند مادر حضور دارد ولی این حضور به معنی خوابیدن کنار او نیست. مادر می‌تواند برای فرزندش کتاب بخواند یا قصه بگوید تا کودک در حالی که عروسک به بغل دارد، به خواب برود.

چه کنیم که کودک خودش خوابیدن را بیاموزد

بهترین راه این است که فرزندمان را عادت دهیم خودش در تختش تنها بخوابد. اینکه او را بخوابانیم و بعد در تخت بگذاریم، کار صحیحی نیست. باید از ابتدا فرزند را طوری بار بیاوریم که بداند در مورد این مساله جدی و قاطع هستیم. البته مادر می‌ تواند تا زمانی که کودک به خواب رود در اتاق او بماند. عادت‌ های دیگر مانند خواباندن در بغل یا روی پا یا در اختیار گذاشتن قسمتی از مو یا بدن مادر در دست کودک تا زمانی که به خواب برود، صحیح نیست.

کودکان بالای ۵ سال

اگر تا این سن کار جدا کردن اتاق کودک را به تاخیر انداختید، حالا باید سختی‌ های زیادی را به جان بخرید. مرحله به مرحله پیش بروید. ابتدا تخت او را از تخت خودتان فاصله بدهید و چند شب بعد او را به اتاق خوابش ببرید. برای هر شب خوابیدن در اتاق خودش به او جایزه بدهید.

به هیچ عنوان اجازه ندهید با شما و همسرتان روی یک تخت بخوابد و اگر با اصرار نیمه شب‌ ها به تخت شما می‌ آید با تنگ کردن جای خوابش، شرایط را برایش سخت کنید. در برابر اصرارهای او دلسوزی به خرج ندهید، مقاومت کنید و با سرگرمی‌ های مختلف او را به اتاق خوابش بازگردانید.

یک عروسک پشمالوی نرم

بعد از یک سال زمان جدایی فرا می‌ رسد. در این شرایط بهتر است که والدین در اتاق کودک حاضر شوند و منتظر بمانند تا او به خواب برود. در این وضعیت به هیچ وجه نباید تماس بدنی‌ با کودک داشته باشند. به عنوان مثال دست یا موی خود را در اختیار کودک قرار دهند. می‌ توانید یک عروسک پشمالوی نرم را که عروسک مورد علاقه کودک شما هم هست در بغل او قرار دهید تا او احساس امنیت کرده و به خواب برود.

بهانه‌گیری‌ کودک

گاهی ممکن است کودک با اینکه به اتاق خود انس گرفته و جدا از پدر و مادر می‌خوابد، اما بعضی از شب‌ ها نا آرامی کند و بخواهد که در کنار والدین بخوابد. این رفتار تا سن ۸ سالگی می‌ تواند طبیعی باشد. در این مواقع پدر و مادر باید با قرار دادن قانون و قاعده او را در اتاق خود بپذیرند و از سویی دقت داشته باشند تا این بیقراری‌ ها به هر هفته و هر شب تکرار پیدا نکند.

به عنوان مثال اگر در ماه دو شب کودک نا آرامی کند و به هر دلیلی بخواهد در کنار پدر و مادر باشد، آن‌ها می‌ت وانند با گفتن این عبارات که: اتاق ما به زیبایی و راحتی اتاق تو نیست،ما صبح‌ ها زود بیدار می‌ شویم و تو نمی‌ توانی راحت بخوابی و … او را مجاب کنند که همین یکبار می‌تواند در جای دیگری غیر از اتاق خودش بخوابد.

شرایط روحی کودک

اگر کودکتان دچار اضطراب جدایی بود حتما تحت نظر یک مشاور تصمیم به جدا کردن تخت او بگیرید و خودتان فرزندتان را تحت فشار نگذارید . توجه داشته باشید در صورت جدا نمودن اتاق خواب کودکانی که اضطراب جدایی دارند ، برخلاف تصور برخی از والدین این مشکل تشدید می شود.

نکات مثبت

جدا کردن اتاق کودک در سن مناسب یعنی ۱۲ تا ۱۸ ماهگی نکات مثبت فراوانی با خود به همراه دارد؛ کودک به والدین خود بیشتر اعتماد خواهد کرد. به این صورت که وقتی والدین در اتاق او حضور ندارند، کودک احساس امنیت کرده و می‌ داند که والدین در نزدیکی او قرار دارند و به خواسته‌ هایش رسیدگی می‌ کنند. علاوه بر این جدا کردن اتاق خواب کودک از والدین باعث می‌شود که کودک و والدین خواب عمیق‌ تر و کامل‌ تری داشته باشند و در نتیجه در روز شاداب‌ تر و سرحال‌ تر باشند.

از نکات مثبت دیگر این جدایی می‌ توان به آشنایی کودک با حریم خصوصی پدر و مادر اشاره کرد. موضوعی که باعث می‌شود به مرور آرامش نسبی‌ در روابط شخصی والدین ایجاد شود. همچنین از سنین کم حس استقلال و اعتماد به نفس در کودک تقویت خواهد شد. او پس از گذشت مدتی یاد می‌ گیرد که در فضای شخصی و مستقل از دیگران، کارهای شخصی‌ اش را انجام دهد.

نکات منفی

توجه داشته باشید که نکات منفی فقط در دو حالت برای کودک شما به وجود می‌ آید. اول اینکه اگر اتاق او را در سن کمتر از یک سالگی از اتاق خود جدا کنید. در این سن به دلیل عدم توانایی کودک در مراقبت از خود ممکن است مشکلاتی مثل خفگی و شکستگی برای او پیش بیاید. در سنین بالاتر از دو سالگی نیز همان گونه که در بالا گفتیم به دلیل وابستگی کودک به شما کار دشواری در پیش خواهید داشت.

این مطلب توسط تیم فارسی خوان جمع آوری و تکمیل شده است امیدوارم که از این مطلب استفاده کرده باشید.همچنین از شما همراه گرامی می خواهیم که برای پیشرفت این مطلب نظر خود را از بخش دیدگاه برای ما ارسال کنید و با دیگر کاربران به تبادل نظر بپردازید.